Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
bart abokobi
Op een zonnige 11 juli werkte ik de late shift op de luchthaven in Deurne.
Het was zondag en er leek weinig te gebeuren die dag.
De laatste KLM vlucht was binnen uit Amsterdam en het was wachten op de Sabena vlucht uit London Heathrow.
Vermits er niet veel te doen doolde ik maar wat door het luchthavengebouw.
Twee Afrikanen , die gearriveerd waren met KLM vroegen me of ik “ Mister Moullah” kende.Nee, die kende ik niet.
Ze hadden een adres bij “ Hoverniersstraat”, wij daar naartoe. Maar op een zondagavond is er in de Antwerpse diamantwijk niks te zien.
Ik ben dan maar met hen terug naar de luchthaven gereden waar ik in de gauwte de SN vlucht uit Londen afhandelde en hen nadien mee naar Kalmthout reed, waar ik toen woonde.
Mijn gasten bleken 2 onderofficieren te zijn uit Sierra Leone, en de persoon die hen zou opgewacht hebben was niet “Moullah” maar Serge Muller, een bekende in de Antwerpse diamantwereld.Er werden wat adressen en telefoonnummers uitgewisseld en dat was het tijd om onder te wol te kruipen.
De volgende dag namen ze de trein richting Antwerpen vanuit Heide-Kalmthout en ik vermoedde niet dat we elkaar zo snel terug zouden zien in totaal andere omstandigheden.
Sabena begon met vluchten naar Freetown enkele weken nadien en ik vatte het idee op m'n vrienden eens te gaan bezoeken.
Als werknemer van DAT profiteerde ik immers van zeer goedkope tarieven.
Ik vloog aan 3 procent van het gangbare tarief en voor een paar duizend frank had ik een business class ticket, Brussel-Freetown-Brussel.
Het was eind september en had een weekje vakantie genomen.
In die dagen kreeg je nog waar voor je geld, en na uitbundig champagne gedroken te hebben landen we voor een tussenstop in Dakar.
Nog wat hapjes en drankjes later stond ik op het luchthaventje in Lungi, wat leek me dit echt klein.
Ik werd er op de tarmac opgewacht door m'n vrienden die ik hier SS en KK ga noemen.Ze loodsten me door de immigratie en douane en na enkele minuten zat ik met een heleboel militairen in een Nissan Patrol op weg naar Freetown.Later merkte ik dat de kentekenplaten van deze Patrol anders waren dan de andere wagens in Sierra Leone. 290492 stond voor de dag dat Valentine Strasser de macht greep in Sierra Leone.
De rit ging via een Ferry naar Signal Hill, een residentiele buitenwijk in Freetown gelegen op een heuvel.
Ik zou er twee ongelofelijke weken beleven.
KK en SS maakten deel uit van de groep die het regime van Momoh had verdreven en lieten me delen in de privileges die ze genoten.Ik logeerde in een huis waar de broer en de moeder van een junta-officier verbleven.
Op de onderste verdieping logeerde een heleboel soldaten en hun vriendinnetjes,
op de middelste verdieping was mijn kamer en boven mij woonde MAM en z'n moeder.Mensen die ik vele jaren later weer zou tegenkomen in Reading, UK.
s'morgens kwam een korpraal me mijn ontbijt brengen en wandelde ik wat rond.
De omgeving en het uitzicht waren prachtig.
Tegen s'middags kwam SS me halen in z'n auto, een pistool lag in het handschoenenkastje. Van Belgische makelij, ja het was inderdaad een 9 mm gemaakt in Herstal.Belgie was toch vlakbij.Al z'n vrienden bezocht, lekker gegeten.
Met MAM ook Freetown by night bezocht.
Ja , hier wou ik niet snel weg.Ondertussen had ik namelijk op de begrafenis van een soldaat in New England een leuk meisje ontmoet.Austina bracht nu ook haar nachten door in Signal Hill.
Ik was jong , zij ook , en we hadden een geweldige tijd in een periode dat Aids nog iets heel ver weg voor ons leek.
Na een bezoek aan een legerkamp , en het bezoek aan een legerarts had ik een Excuse Duty note voor 1 week.Ik zou niet terugvliegen naar Belgie , het leven was veel te spannend in SL.
Ik wandelde nu s'morgens via Congo Cross naar het centrum , bezocht er bekenden in het Ministerie van Defensie en genoot van de sfeer.
MAM nodigde me uit voor lunch en reed me s'namiddags naar "huis'.
Veel te snel echter kwam de dag dat de Patrol me terug naar Lungi bracht, dit maal in het gezelschap van m'n vriendinnetje , niet gerust in de aanwezigheid van zoveel mannen in khaki.
In het vliegtuig genoeg gedronken om het angstgevoel dat me bekroop , hoe dichter we Brussel naderden , te verdringen.
s'morgens Brussel, ik wil terug naar Freetown.
Alles staat me tegen , de volgende dag terug gaan werken, het druil weer.
Vele jaren later zag ik MAM en zijn moeder en ook z'n broer weer in Engeland.MAM deed z'n masters in internationale journalistiek in Cardiff.
SKM is nog steeds een hoge legerofficier , z'n oom is minister in het huidige kabinet en m'n vriend SS woont in de Verenigde Staten.
Austina 's spoor raakte ik bijster.
Nog steeds heb ik de beste herinneringen aan deze woelige weken in de tropen,
Ik woon nu weeral vele jaren in Accra, maar droom soms nog van Salone
